Vermorzel je content-concurrentie met een druk op de knop

Stel je voor:
Je drukt op een knop en vernietigt de blog van een concurrent. Letterlijk: jouw bezoekers, pageviews en shares rijzen de pan uit, terwijl de ander het vuur niet eens aankrijgt.
Je wrijft in je handen als je je social shares door het dak ziet gaan.
En je krijgt vervolgens bijna medelijden met je concurrent als je verneemt dat die geen idéé heeft wat er is gebeurd.
Ten eerste moet je natuurlijk uitstekende content schrijven. Correcte spelling en grammatica zijn nog maar het begin; zovéél mensen kunnen correct schrijven. Belangrijker is bijvoorbeeld, hoe pak je de lezer met de juiste hook? Op basis van welk perspectief op het leven schrijf je die hook, met andere woorden wat weet en vindt de lezer en hoe pik je daar op in? Hoe neem je hem daarna mee door je verhaal, naar je conclusie? Voorkomen dat je moeilijke woorden en jargon gaat gebruiken: nog zoiets. Dit zijn maar voorbeelden. Hou je trouwens niet met allemaal tegelijk bezig, want dan leg je je hersenen in de knoop. Het beste concentreer je je steeds op 1 aspect van een tekst.

Heb je de vorige alinea geskipt?

Terecht. Die alinea was natuurlijk veel te lang.
Ik deed dat met opzet, want ik wilde mijn punt illustreren.

De knop bestaat echt

Komaan Annaars, genoeg spelletjes. waarom die alinea en hoe zit dat met die knop?
Ok dan, hier is-ie, ook jij gebruikt hem elke dag:

 
Als ik nu één quick fix moet noemen voor wie online schrijft, één tool die contentmanagers veel meer moeten gebruiken, dan is het de Enter-toets.
Want lange alinea’s zoals die hierboven kom je online helaas te veel tegen. Dikke blokken tekst waar niemand aan wil beginnen.
Hoe komt dat?

Lange alinea’s waren 7000 jaar lang niet te vermijden

De mensheid schrijft iets langer voor offline media dan voor online media. Sinds de 6e eeuw v. Chr. om precies te zijn.
Wat typeert offline media? Ze zijn fysiek. En ze zijn schaars (eindig). Muren, stenen tabletten, vellen papyrus, boeken en magazines: de plek om te schrijven was altijd beperkt.
En dus vulde je je medium met lange lappen tekst om maar zo veel mogelijk verteld te krijgen. (Je laat geen tijdschrift persen om vervolgens de helft wit te laten.)

…en toen kwam het internet

Hoe anders is het online. Je beschikt op een site of blog over een oneindige hoeveelheid ruimte om te schrijven.
Nu kun je eindelijk schrijven zoals je spreekt: idee per idee, argument per argument, voorbeeld per voorbeeld.
Met korte pauzes ertussen.
Misschien voelt het onnatuurlijk aan om de Enter-toets zo gretig te gebruiken.
Haal dan wat inspiratie bij de BBC.  Of Mashable. Copyblogger. Buzzfeed, desnoods. Eén, soms twee zinnen per alinea; zelden meer.

En onze nieuwssites dan?

Ik hoor je denken: “En Het Laatste Nieuws dan? De Standaard, De Telegraaf? Die hebben lange blokken tekst.”
Inderdaad, maar: die kunnen zich dat veroorloven.
Nieuwssites brengen nieuws, en mensen willen dat lezen. Ze refreshen de site om te kijken wat er nieuw is.
Maar heel veel content, waaronder waarschijnlijk die van jou, heeft niet dat privilege. Die content is even waardevol of misschien zelfs waardevoller, maar minder urgent.
Leg je lezer dus geen strobreed in de weg.

Blokken graniet of een kiezelpad?

Kun je overdrijven met de Enter-toets? Sure. Jon Morrow gaat er soms wat over vind ik, maar hey: dat is eigenlijk een kwestie van smaak.
Zijn artikels voelen wél meteen uitnodigend aan. Een tekst is voor de lezer een weg om af te leggen, en Jon zijn weg is een fijn kiezelpad.
Da’s nog altijd beter dan een blok graniet.

Sorry, aan artikels als deze begin ik niet eens. Hoogstens bewaar ik hem even in mijn Pocket (a.k.a. De Vergeetput).
Dus opblazen die handel. Druk vlijtig op Enter en blaas die blokken graniet aan stukken. En je zult zien dat je elke concurrent die dat nalaat, mijlenver achter je laat. (Als je lettertype tenminste óók goed zit.)
Ik ben benieuwd: lees jij online ook het liefst korte alinea’s met veel witruimte?

(foto: raster)