In de winter van 2012, die niet zo humeurverslindend was als die van 2013, maar toch donker en koud genoeg om eens iets geks te doen en alles te vergeten, besloot ik naar een vreemde bijeenkomst te gaan.
Toastmasters heette de club, of eigenlijk Atomium Toastmasters want Toastmasters was de overkoepelende organisatie. Eigenaardige naam, niet? Wat ze deden was al even eigenaardig.
In een Toastmasterclub leer je spreken voor een publiek. Dat gaat zo: je bereid een korte presentatie voor (zònder Powerpoint) en je brengt die voor de rest van de leden, meestal een man of 10, 15. Dan word je uitgebreid geëvalueerd door een meer ervaren lid.
Dat is als je geluk hebt. Als je pech hebt, word je naar voren geroepen om à la minute een praatje te verzinnen aan de hand van pakweg een boektitel, een zonnestelsel of een Chinese groente.
Goed: ik, altijd te porren voor een mespunt eigenaardigheid in mijn leven, besloot lid te worden. Dat was februari 2012. We zijn nu krap anderhalf jaar verder.
Spijt heb ik er geen moment van gehad. Over de voordelen en het plezier ga ik nu niet uitweiden, spreek me daar maar eens over aan. Je mag je trouwens altijd aanmelden als gast om vrijblijvend te komen kijken, check de Atomium Toastmasters site.
Nee, waar ik het vandaag over wilde hebben was het volgende.
De oude krokodillen
Toen ik bij Toastmasters ging, was ik een groentje in het spreken voor een publiek. Dit in tegenstelling tot de oude garde, die konden bogen op jarenlange ervaring.
Goede sprekers zijn vaak erg succesvol in hun werk. Zo ook de oude krokodillen van de club. En zij moesten, onder hoge druk van werk en gezin, Toastmasters stuk voor stuk laten vallen. Totdat alleen de oprichter/voorzitter overbleef.
Die besloot op zijn beurt dat het (geheel terecht) tijd was om het clubbestuur uit handen te geven. Aan ons, de jonge leeuwen.
En afgelopen maandag was het dan zover. De eerste bijeenkomst van jaar 2013-2014. Geen écht ervaren Toastmasters aan de zijlijn: onze vuurdoop.
Je moet weten: een bijeenkomst van Toastmasters is behoorlijk strak georganiseerd. Er is een bomvolle agenda, en altijd onvoorziene omstandigheden om mee af te rekenen.
Maar de organisatie was niet eens mijn grootste zorg. Echt zenuwachtig werd ik, toen ik een laatste blik wierp op de gastenlijst. Daar stonden ruim tien gasten op.
Dat was meer dan het aantal leden dat we verwachtten.
Niet alleen moest de avond dus redelijk strak verlopen. Wij, de groentjes, de net-niet-meer-noobs, moesten indruk maken als sprekers. Anders ging er een dozijn mensen aan iedereen zitten vertellen dat Atomium Toastmasters maar prutsers zijn.
De eerste Toastmastersavond van het jaar
De bijeenkomst begon, en na dik vijf minuten kalmeerde ik. Eigenlijk konden we toch wel wat. Eigenlijk trokken we ons heel goed uit de slag, daar op het podium. Hier en daar nog een stijve beweging of een korte hapering van de stem te veel – maar dat was geheel normaal, zo vlak na de vakantie.
Maar het was wachten tot het einde van de avond om de mening van de gasten te horen. (Die wordt altijd gevraagd.)
Stuk voor stuk waren ze onder de indruk. Van onze organisatie, onze onderwerpen, onze techniek… Een paar zijn er zelfs meteen lid geworden!
Wij, de junioren, hebben een niveau bereikt. Een niveau waar niet-ingewijden blijkbaar naar opkijken. Natuurlijk waren we onzeker: we hadden onszelf altijd met onze meerderen vergeleken. Maar vanuit de leek gezien konden we best wel wat.
Wat dit met contentmarketing te maken heeft
Wat ik wil zeggen is dit. Contentmarketing gaat over meerwaarde voor je publiek door het delen van kennis en ervaringen.
Maar veel mensen zijn, zoals wij afgelopen maandag, onzeker of ze wel genoeg weten en kunnen. En daardoor onderschatten ze wat ze allemaal te vertellen hebben.
Jezelf als expert beschouwen is voor de meesten een van de moeilijkste dingen die er zijn.
Maar dit heb ik geleerd: op elk niveau van expertise heb je anderen iets te leren, namelijk diegenen die minder expert zijn. En die zijn er altijd.
Vaak kun jij dat nog beter dan de super-expert, die vaak al té ver af staat van de noobs.
Dus: als je vermoedt dat je een bepaalde expertise hebt, dan is de kans groot dat je gelijk hebt. En 99% van de mensen kan wel degelijk iets van je leren. Een ideale situatie om aan contentmarketing te gaan doen, dus.
Natuurlijk moet je het nog kunnen vertellen ook. Je moet je kennis organiseren en het weten op te schrijven.
Niets missen? Krijg wekelijks Supercontent in je mailbox.
Geef een antwoord